 |
|
|
|
Hans Dingjan kijkt intensief naar mensen, tekent en schildert hun grote, maar vooral kleine verhalen die zich bij hem aandienen. Die momenten in het bestaan tussen kracht en kwetsbaar zijn, waar wij mensen het even niet meer weten. Die kracht en kwetsbaarheid, die boeit hem juist omdat deze niet eenduidig te verbeelden valt.
Vanuit die zelfde betrokkenheid en in de ontmoeting met de ander schildert hij zijn portretten.
Hij wil die mens zo wezenlijk mogelijk verbeelden, maar zeker ook een goed schilderij maken.
De verhalen over Bathseba, de schone slaapster, Adam en Eva, Suzanne en de ouderlingen, ook eigentijdse thema’s, komen voort uit diezelfde fascinaties.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
